19 mei 2017

Over & Over

Een herinnering

Het was zaterdagochtend, nog geen 10 AM, maar de jetlag had ons al vroeg naar Williamsburg gejaagd. De meeste winkels waren nog dicht. Er waren weinig mensen op straat. Tot de rest van de stad zich bij ons aan zou sluiten, dronken we koffie in een verder leeg café met een krijtbordmenu en een houten […]

Het was zaterdagochtend, nog geen 10 AM, maar de jetlag had ons al vroeg naar Williamsburg gejaagd. De meeste winkels waren nog dicht. Er waren weinig mensen op straat. Tot de rest van de stad zich bij ons aan zou sluiten, dronken we koffie in een verder leeg café met een krijtbordmenu en een houten plafond. Het lokale katern van The New York Times lag op het ronde tafeltje.

Veruit het grootste gedeelte van alle liedjes die ik goed kán vinden, zal ik nooit horen. Daarvoor is er te veel en daarvoor kruist wat ik wél ontdek te toevallig mijn pad, zoals je in een vreemde stad ook maar een beperkt aantal straten in kan lopen.

Maar in dat café hoorde ik een nummer dat me greep vanwege de outro. Ik probeerde het te herkennen met Shazam en kreeg direct resultaat: Over & Over van Fleetwood Mac, opgenomen op 2 april 1979 en later dat jaar, in oktober, uitgebracht als openingsnummer van het dubbelalbum Tusk. Dat was de opvolger van het immens succesvolle Rumours en kostte naar verluidt een fortuin om te maken.

(Mijn excuses als je dit allemaal al weet, maar ik leefde toen nog niet en ik ken Fleetwood Mac vooral van overbekende, maar mij niet rakende Top 2000-nummers, en hoewel de roem van Rumours me niet ontgaan is heb ik er nooit tijd in gestoken, omdat je dus niet alle straten in kunt lopen.)

Over & Over is aan de oppervlakte geen bijzonder nummer. De tekst is simpel, bijna nietig. Het liedje werd niet uitgebracht als single, is verre van het populairste nummer van de band (het is een klein raadsel hoe het überhaupt in de playlist van die koffietent belandde), heeft geen eigen Wikipedia-pagina en als ik de Last.fm-pagina ervan bezoek, wordt daaronder alleen een door cookies gegenereerde advertentie getoond voor Adidas-sneakers die ik laatst bekeek.

Maar het viel me dus op dankzij dat outro, dat van een broze schoonheid is en me leerde dat Fleetwood Mac meer is dan Go Your Own Way, en me aanmoedigt meer van ze te luisteren.

Maar bovenal is het de prettige bevestiging dat dat niet hóeft, want soms komen liedjes je vanzelf opzoeken als je aan de andere kant van de wereld bent, als het tijdverschil je te vroeg naar buiten stuurde en je wat tijd te doden hebt.