Flip speelt de eerste vier akkoorden alsof hij ze van zijn gitaar af probeert te vegen, laat de snaren doortrillen onder zijn vingers en steekt daarna zijn hand de lucht in. Hij wacht af. Hij geeft ze de tijd. Maar het duurt niet langer dan een seconde voor de zaal het nummer herkent. De mix van gejoel en applaus rolt van voor naar achter. Er gaan handen de lucht in.
Jasper pakt de halflege fles witte wijn van het drumpodium en zet hem aan zijn mond. Flip buigt naar de microfoon, wacht tot hij weer boven het zaalgeluid uit kan komen en zegt dan: ‘Jullie waren geweldig. Dit is ons laatste nummer. Dit is Black Feathers.’
Dan stijgt een nieuwe golf geluid op uit de zaal. Hoger, steeds hoger. Harder, steeds harder. Het davert en giert. Het podium trilt mee. Ik denk niet dat ik het eerder zo heb gehoord.

Lees meer

A Grief Observed

Omdat de dood en rouw ook in mijn derde roman een rol spelen, probeer ik veel te lezen op dat gebied. Gisteravond kwam ik min of meer bij toeval bij A Grief Observed, een klein boekje van 64 pagina’s van C.S. Lewis. Ik bestelde het, en toen ik vanochtend...

Jongeschrijversgids

Vrij Nederland vroeg me mee te werken aan hun jongeschrijversgids: 35 schrijvers van onder de 35 over hun boeken en hun ambitie. Met van alle 35 ook een fragment uit hun werk. Ik stuurde een stukje uit mijn nieuwe roman, die dit najaar moet uitkomen bij Das Mag. Die...

McKee

Een paar weken geleden belde ik Robert McKee. McKee is een Amerikaanse zeventiger die Story schreef, een standaardwerk over scriptschrijven. Het was avond bij mij. Ik zat in een lege en al vroeg donkere woonkamer. Het was middag bij hem. Ik had het halve idee opgevat...

Amber

Het kan ook in het kort. Je had een grijs shirt en een spijkerbroek aan die eerste avond, ik een zomerjurk, en we hadden het over het werk, muziek, Pixar-films, hoelang Hyves nog zou bestaan, en of we nou atheïsten of agnosten waren. De eerste keer dat we bij je oma...