Let me come over
I can waste your time
I’m bored
Invite me to the war every night of the summer

Negenennegentig keer beschreef ik een album en waarom het bij een stukje van mijn leven paste, klein of groot, beduidend of slechts een detail. Langs jeugd, werk, familie, relaties, vriendschap, jaren, seizoenen, leven en dood. De onderwerpen waren dankbaar, de stukjes dierbaar, omdat ze me de kans gaven beknopte memoirs te schrijven aan de hand van muziek. Het slotstuk, de honderdste, is voor het meest dierbare album van allemaal. Boxer van The National stroomt door mijn aderen, kijkt over mijn schouder en wacht op de hoek van elke straat. Hij is er altijd, zoals muziek er altijd hoort te zijn.