Het ‘stukje’ is niet alleen in de voetbalwereld, maar zéker ook daar, veelgehoord.
    ‘Deze overwinning geeft een stukje houvast.’
    ‘Je ziet dat we zonder Kuyt toch een stukje ervaring missen.’
    ‘Dit Ajax mist een stukje topsportbeleving.’
  Het ‘stukje’ viel me ooit voor het eerst op bij mijn rij-instructeur, die het binnen één lesuur gerust over zowel ‘een stukje concentratie’, ‘een stukje kijkgedrag’ en ‘een stukje slim invoegen’ kon hebben. Maar voetbalcoaches grossieren er ook al een tijdlang in. Al deed Cambuur-trainer Henk de Jong het vorig jaar op een opvallende manier: ‘Een aantal van mijn aanvallers speelde meisjesvoetbal,’ zei hij na een verloren wedstrijd. ‘Ik had een stukje van hun broekjes af moeten knippen, dan hadden ze rokjes aan gehad.’
    Kijk: daar werd het woord wél correct toegepast. Maar ja, zul je altijd zien: klopt het taalkundig een keertje wel, ontstaat er ophef over de inhoud. Voetballende vrouwen voelden zich beledigd en De Jong moest zich een dag later verontschuldigen. (‘Ik bedoelde er niets mee. Ik ben juist stapelgek met vrouwen.’)
    Einde affaire? Ja. Alhoewel, in de reacties van een voetbalsite las ik: ‘Je mag tegenwoordig niks meer zeggen. Een stukje voetbalhumor hoort erbij.’