Over het boek

Begin 2010 deed ik mee aan een columnwedstrijd bij nrc.next: de krant zou twee weken lang elke dag een lezersbijdrage plaatsen op pagina 2, de plek waar Aaf Brandt Corstius normaal stond. Ik stuurde een column in, die uitgekozen werd.

Daarop vroeg een uitgeverij me of ik ook plannen had voor een boek. Die had ik niet, geen concrete in elk geval, maar ik liep wel al een tijdje rond met een idee: een groep jongens groeit samen op, en net als een van hen verhuisd is om ergens anders een volwassen leven op te bouwen moet hij halsoverkop terug. De zelfmoord van een van de vrienden dwingt hem en de anderen de vraag te stellen wat die vriendschap als tieners waard was.

Ik schreef het eerste deel onder begeleiding van het literair agentschap van Paul Sebes, van wie ik kort ervoor eens een lezing op de Universiteit van Utrecht bezocht had. In december 2010 tekende ik een contract bij uitgeverij De Arbeiderspers.

Een uur en achttien minuten verscheen op 7 oktober 2011. Het werd genomineerd voor zowel de publieks- als de juryprijs van de Dioraphte Jongerenliteratuur Prijs 2012 en leidde tot een nominatie voor de Rabobank Cultuurprijs 2014, die iedere twee jaar wordt uitgereikt aan een kunstenaar of een groep kunstenaars die zich in bijzondere mate heeft onderscheiden. Het boek wordt nog steeds relatief veel gelezen op middelbare scholen.