Blijf maar binnen, het is goed zo
‘k Wou je zien als laatste keer
Wat we samen vroeger droomden
Weet de helft van ons niet meer

In het laatste jaar van de middelbare school, in de week voor de examens, kregen we een korte vragenlijst. Of we dat wilden invullen, want dat was voor het jaarboek. Elke examenleerling werd dezelfde vragen gesteld via dat stenciltje en het werd gebundeld in een boekje. Naam, toekomstplannen en een vrije opmerking. Wat ik bij vrije opmerking invulde, weet ik niet meer. Iets meligs waarschijnlijk, om hard om te lachen met de jongen die naast me zat. Bij toekomstplannen schreef ik na lang nadenken ‘lopen tot de zon komt, tot-ie straalt’. Kwam niets van terecht; ik ging gewoon economie studeren.