donderdag 5 januari 2017

Another Day in the Death of America

Een leeservaring

Over het boek van Gary Younge

Op het randje van 2016 las ik een van de indrukwekkendste boeken van het jaar: Another Day in the Death of America van Gary Younge. Younge is een van oorsprong Britse journalist. Voor het boek bracht hij een groot onderwerp, wapengeweld in de VS, terug tot een simpele premisse: hij koos een willekeurige dag (23 november 2013) en ging op zoek naar de levensverhalen van de kinderen en tieners die die dag door kogels om het leven kwamen.

Het zijn er tien. Of dat ze allemaal zijn, weet ook Younge niet; er is niet één database of plek waar alle slachtoffers van wapengeweld worden gedocumenteerd, dus hij was afhankelijk van lokale autoriteiten en media. Maar het zijn er genoeg om een beeld te krijgen van een langlopend en veelomvattend probleem waar geen enkele oplossing voor in zicht is. Het wordt gekoppeld aan andere omstandigheden die in meer of mindere mate een rol spelen bij het grote aantal slachtoffers: armoede, ras, gangs, uitzichtloosheid en zelfs het tiener-zijn zelf, waar het opzoeken van gevaarlijke situaties een beetje bij hoort.

Wat uit de momentopname vooral blijkt, is dat voor specifieke bevolkingsgroepen en in specifieke wijken het risico te worden doodgeschoten een dagelijkse realiteit is. De tien slachtoffers zijn allemaal mannelijk. Zeven zijn zwart, en meerderen werden (zeer vermoedelijk) slachtoffer van ganggeweld, een wereld die ze zelf opzochten – of juist middenin zijn geboren en redelijkerwijs nooit hebben kunnen ontvluchten. In de helft van de tien gevallen is de moordenaar nooit gevonden. Het gaat over het falen van opvoeding, het falen van politie en uiteindelijk dus ook over het falen van een land om een immens probleem in te dammen.

In het hele boek, maar zeker ook in het ijzersterke nawoord, verwoordt Younge met meer helderheid dan ik eerder waar dan ook gelezen heb wat het probleem is, en gaat hij in op het credo van NRA’s wapenlobby – Guns don’t kill people; people kill people – en hun eindeloze terugvallen op het in 1791 geschreven Tweede Amendement. Het vrije wapenbeleid daarmee verdedigen is volgens Younge ongeveer hetzelfde als op zoek gaan naar de aard van hedendaags terrorisme – of je het nu wil vergoelijken of veroordelen – tussen de woorden van de Koran.

To base an argument on ancient texts is effectively to abdicate your responsibility to understand the present by offloading it onto those who are now dead. It denies not only the possibility of new interpretations and solutions but the necessity for them.

Een boek dat me nog wel even bijblijft.