We live in a beautiful world
Yeah we do
Yeah we do

Mijn slaapzak was dun, mijn slaapmatje mogelijk nog dunner. Ik had een discman mee en één cd, Parachutes. Gloednieuwe studiegenoten, jongens die ik nog maar een paar uur kende, snurkten om me heen. Buiten de tent zaten degenen die nog wakker waren. Ze lachten en schreeuwden en gooiden hun lege bierflesjes in het gras. Toen de beveiliging kwam vertellen dat het toch echt zachter moest, begonnen ze te protesteren. Want het was toch een introductiekamp en waar bemoeiden ze zich mee. We live in a beautiful world, zong Chris Martin in mijn oor, alsof hij al die consternatie niet meekreeg.