‘The Lightning Strike’ van Snow Patrol begon precies waar ik het gepland had: op een kwartier voor de finish.

Ik liep de Dam tot Damloop en luisterde naar de Spotify-playlist die ik had gemaakt voor onderweg, met rockmuziek van Cold War Kids, Muse, The Black Keys en The White Stripes. En ‘The Lightning Strike’ als afsluiter.

Een paar jaar terug al had ik eens de gewoonte opgevat om naar dat nummer van Snow Patrol te luisteren in de laatste kilometers van een hardlooprondje. Het is een opzwepend drieluik van ruim vijftien minuten, waarvan vooral het eerste gedeelte een tempo aangeeft waarop het goed rennen is. Het helpt dat je kunt denken: ik ben binnen als dit liedje af is.

En ook nu werkte het, want ik kreeg de geest, ik zette aan. Het was zwaar geweest, vooral op dat rottige gedeelte langs de snelweg. Ik pakte een natte spons aan van iemand die ze uitdeelde en drukte hem uit op mijn voorhoofd. Het koude water liep langs mijn nek.

Ik nam een bocht en rende Zaandam in, hier stonden overal mensen langs de kant, ik kon nog iets harder, en ik hoorde: something was bound to go right sometime today. De finish, daar was de finish.