The window’s open now
And the winter settles in
We’ll call it Christmas
When the adverts begin

Was ik toch zomaar vergeten de metro uit te stappen. Nu stond ik een halte te ver, te wachten op de metro die me weer terug kon brengen. Een donkere avond. Amsterdam sprak tegen me via de reclameborden in de verte, neon woorden waarvan altijd wel één letter geen licht meer gaf. Het was een avond en een dag en een week die ik me nu nog herinner omdat ik naar 9 luisterde. En 9 was de vriend die op het perron naast me stond en zei dat ik snel weer opgehaald zou worden. Daar kwam de metro al aan.