Ik moest mijn portemonnee ophalen bij een man met een donkerblauw vest en ‘fietsendepot’ op z’n borst. Uit zijn pc klonk een liedje van Simply Red. Het was in een kil pand, aan de Kanaalweg.

Wat kom je doen? Vroeg hij. Ik zei: ik ben m’n portemonnee laatst verloren, en nu zou hij hier moeten liggen.

Ik had eerst een paar dagen gewacht tot iemand me zou aanspreken op Twitter of Facebook. Maar dat gebeurde niet, dus ging ik langs de politie. Zo kwam ik achter het bestaan van een website, verlorenofgevonden.nl, waar de gemeente op vermeldt wat er gevonden en bij de politie afgeleverd is. Portemonnee met pasjes op naam van Zantingh, stond erbij. Ik kon het ophalen bij het depot waar ook verkeerd geplaatste fietsen naartoe gebracht worden. Aan de Kanaalweg dus.

Alles zat er nog in. Het briefje van twintig was er zelfs nog.

Ik vroeg aan de man of de vinder iets had achtergelaten. Anders gezegd: of er iemand was om te bedanken. Nee, zei hij. Soms wel, dan laten ze een briefje achter. Dat stop ik er altijd bij in de portemonnee. Maar alleen mijn eigen dingen zaten in mijn portemonnee.

Hij zei: er zijn meer eerlijke mensen dan je denkt. Dat vond ik een prettige gedachte.