Ik was gisteren in de Amsterdamse Stadsschouwburg voor de Facebook Farewell Party, een theateravond waarbij meerdere sprekers, aan elkaar gepraat door Sanne Wallis de Vries, zich uitlieten over hun moeizame relatie met Facebook en de manier waarop het bedrijf met onze privacy rommelt.

Aan het begin vroeg De Vries aan de zaal: Wie is hier gekomen om te stoppen met Facebook? Eén iemand stak zijn hand op. Later, toen ze erop terugkwam, was er een tweede bijgekomen. Een drukke, spontane vrouw met een wandelstok zei dat ze er nu wel genoeg negatiefs over had gehoord.

Gelukkig was er een laptop op het podium gezet om live de daad bij het woord te voegen, en een grote rode knop voor de symboliek. De vrouw werd naar het podium begeleid. Op het grote scherm achter haar was de inlogpagina van Facebook te zien. Eerst uw e-mail, zei De Vries. De zaal werd wat ongemakkelijk, maar de vrouw had er geen moeite mee haar planet.nl-e-mailadres met ons allemaal te delen. Of ze was zich niet bewust van het grote scherm.

Volgende invoerveld: wachtwoord. Ze typte, en met z’n honderden keken we mee. Elke letter was een halve seconde te zien voordat het tot een puntje werd gecensureerd. Sommigen riepen: Nee! Niet doen! Na een letter of vier werd ze maar weggetrokken bij de toetsen, om daarna voor de vorm nog op de grote rode knop te duwen.

Misschien was Facebook toch niet het grootste gevaar.