De deurbel ging al even na achten in de ochtend; het was een vriendelijke, zachte, licht getinte man in een oranje PostNL-polo die zei dat hij mijn nieuwe fiets kwam brengen. Hij liep terug naar zijn busje en toen ik even boven was geweest en weer naar de deur kwam, lag er een gigantische kartonnen doos in de gang, meer dan groot genoeg om een fiets in te doen.

Die moet je twee weken bewaren, zei hij. Voor als er iets niet goed mee is.

Hij had ondertussen de trappers en het stuur op de fiets gezet, die op de stoep stond. Ik moest mijn handtekening met mijn vinger op het scherm van zijn tablet zetten, en daarna nam hij met de tablet een foto van de fiets, zoals die daar voor de deur stond. Hij zei erbij: zodat ze weten dat ik de service heb geleverd.

Daarna vertrok hij weer en had ik een nieuwe fiets, en een heel grote kartonnen doos die ik pas over twee weken mag opvouwen.