I can’t danceI can’t talk
The only thing about me
Is the way I walk
Omdat onze vaders de cd’s van Genesis in hun kast hadden staan, vonden wij het ook leuk. Met z’n drieën, drie vrienden, spraken we af een coverband te beginnen. Of nou ja, drie jongetjes zonder instrumenten, alleen een gestrekte arm als gitaarhals en een gebalde vuist als microfoon. Zo konden we bij alle buren optreden en een kleine gage vragen. Wereldberoemd zouden we worden tot aan het eind van de straat, misschien zelfs voorbij de bocht. Maar bij de repetitie zette ik een voet verkeerd en viel ik tegen een tafelpoot, waardoor we de rest van de tour moesten afgelasten.