But I want you
All the more for that
We belden een kleine bioscoop in Amsterdam om kaartjes te reserveren voor Once. Dat zou wel lukken, zeiden ze aan de andere kant van de lijn. We hadden geen reserveringsnummer nodig. Toen we aankwamen, waren we de enigen. Voor elke deur die naar de zaal leidde, werd de sleutel pas tevoorschijn gehaald als wij ervoor stonden. ‘Veel plezier’, zei iemand van het personeel, toen zette hij de film aan en liet hij ons twee alleen. Het is een prachtige film, maar het stemt me altijd een beetje ongewoon verdrietig als ik er aan denk dat we belden om te reserveren.