Een binnendag, skischansspringen op televisie. Griep- en virusseizoen. Wachten tot je kind weer beter is, wachten op die eerste, gelukzalig makende opleving. Huilen om een Instagram-filmpje van een jongen van ongeveer tien of twaalf die is geboren zonder ogen en de stadionspeaker mag zijn bij Sparta. Een mogelijke scène voor een mogelijke nieuwe roman dromen. Het eerste goede album van het jaar. She’s got a literary mind and a literary look. Was vouwen, pizza bestellen, een dunne deken van sneeuw op dinsdagochtend. Een vierjarig jongetje en een meisje van bijna één, zo dichtbij, maar het gaat te vaak teloor in wat allemaal moet. Het afscheid van een favoriete juf, een volle trein tussen Breukelen en Abcoude, zwart-wit-beelden van de zangeres van Jefferson Airplane. Wegsluipen bij een ledikant, uiterst voorzichtige voetstappen achteruit, niet het minste geringste geluid proberen te maken, ze slaapt, ze lijkt te slapen. Uit eten, met een nieuwsbrief beginnen, naar het Spoorwegmuseum. Een drukke middag in het Griftpark, alsof de lente een housewarming geeft. Roti van een tentje aan de Amsterdamsestraatweg, voedselvergiftiging. Een lange, regenachtige dag in Keulen voor een tv-item van een paar minuten, tijdens de terugreis The Banshees of Inisherin op de iPad. It was all going fine until he chopped off all his fingers. Boekenclub met diner, bloemkool uit de oven, deeghapjes met feta, Libanees brood, artisjokkenharten. Voor NRC een 91-jarige actrice interviewen, naderhand steeds denken aan iets wat ze zei en hóé ze het zei: ‘Geheimen zijn mooi, hè? Die zijn echt mooi.’ Voor het eerst weer een nacht doorslapen. Een bordspelletje op zondagmiddag, muziek op. Durgerdam/ Zo diep verloren blauw/ Waar is de tijd gebleven? Hij, net vijf geworden, weet het wel: ‘Dat komt door de zomertijd. Dat is in de nacht gebeurd.’ Naar huizen kijken, zwemles, een boekidee. Op een huis bieden, kinderfeestje met superheldenthema, een pakketje wegbrengen. Een Duitse vertaling waarvoor de aandacht kort na verschijning al doodvalt. Lentezon, kinderopvang. Een telefoontje van de makelaar, vrijdagavond om 21:43 uur. ‘Poeh poeh’, zegt hij. ‘Jullie zijn het geworden.’ Een nachtje weg, de dag erna halsoverkop naar het ziekenhuis, hij kan zijn kin niet naar zijn borst brengen, misschien een hersenvliesontsteking. Nee. Opluchting. Naast hem slapen op een smal matrasje. Op Hamilton’s ‘My Shot’ dansen in de woonkamer, lezen over klimaatverandering, een te duur voetbalshirt kopen. Hypotheekadviseur, taxatierapport, Funda-foto’s, de ‘blauwkleurige keuring’. Uit een nieuwsbrief: ‘20 years from now, the only people who will remember that you worked late are your kids.’ Zo’n dag waarop alles samenvalt en alles lukt. Een ‘Te koop’-bord op het raam, denken aan wat Margriet Eshuijs zong en aan die aflevering van Bluey. Tijdens een lunch op de uitgeverij zeggen dat er al een mapje is dat ‘2026 Roman #5’ heet, onwennig en onhandig het idee proberen samen te vatten. ‘Papa, een zeehond lijkt heel erg op een kat, toch? Staart eraf, pootjes eraan en dan heb je een kat.’ Schepijs, een gedicht van Mary Oliver in de wachtkamer van de huisarts, een straatfeest met springkussen en bingo, het EK voetbal. Na een onwaarschijnlijke samenkomst van omstandigheden om half tien ’s avonds vegetarische bitterballen eten in bed met een veel te wakker meisje van nog geen anderhalf ernaast. ‘Nathalie’ van Gilbert Bécaud tijdens Radio Tour de France. Een gesprek op de fiets over de Tweede Wereldoorlog: ‘Ik ben blij dat ik nú geboren ben’, zegt hij. Gedachte: als dit maar goed blijft gaan. Met een gehuurde Hyundai Kona naar Frankrijk rijden, de liedjes en stukjes gedroogde mango waarmee zij de achterbank tevreden houdt. De Olympische Spelen, keer op keer Femke Bol die als vierde het stokje overneemt en in de laatste honderd meter nog drie anderen inhaalt, het commentaar in alle talen van de wereld willen horen. ‘Papa, ik heb lang geleden mijn neus gestoten aan een ster in de ruimte. Die puntjes, die zijn best wel scherp.’ Stilstaan, de tijd willen nemen, echt kíjken – nee, afleiding, door. In een podcast: ‘Art is highly sensitive people reporting back to the group what reality is like for them.’ De echo van een lege woning, de plek waar ze thuiskwamen na de geboorte, de buiging van de trap, hoe het klonk als een kastdeurtje dichtviel – en dat zij, de jongste, zich dit huis niet zal herinneren. Warme nachten in nieuwe kamers, begin september. Het contract voor een volgende roman tekenen. De ongeduldig zwiepende staart van de kat, twaalf jaar oud, ze wil brokjes. Een vasectomie, een zak met ijs. Op de terugweg na zwemles: ‘Oké, go, papa, ik heb haast want ik moet naar mijn werk voor een vergadering onder water.’ Koken. English Teacher, Colin from Accounts, Nobody Wants This, High Fidelity, One Day. Een verkiezing, het vurige verlangen niet langer aan het nieuwsinfuus te hangen. Najaar, Sint-Maarten-liedjes, oliebollenkraam op de Neude, poedersuiker op de jas. I Might Be Wrong: Live Recordings van Radiohead, het moment dat de eerste in het publiek die piano-uitvoering herkent en uitzinnig ‘Spinning Plates!’ roept. Dat ze zichzelf voor het eerst herkent op een foto, wijst en haar eigen naam zegt. Dromen dat hij van het ene op het andere moment de baard al in de keel heeft, zijn kinderstem missen. Lezen, schrijven, lezen over schrijven, schrijven over lezen. Sinterklaas en erwtensoep, voor het zevende jaar op rij dezelfde kerstboom uit het bos halen, wat is-ie gegroeid. Op een avond in december nog even naar buiten, koptelefoon mee, de euforische gil van Régine Chassagne na vijftien seconden in ‘The Lightning II’ van Arcade Fire. Mist boven het IJ op weg naar de redactie, alles blauwgrijs. Voetballen op zondagochtend, koud maar droog, een voorzet, voor de man komen en hard knikken, korte hoek, hoog – doelpunt. Een jaar waarin de bliksem vlakbij insloeg, een appje met ‘slecht nieuws’ van een vriend, een benefietmiddag op het schoolplein om geld in te zamelen voor een behandeling in Barcelona. Ontbijt maken, voetstappen op de trap. Het niet voor lief nemen, het allemaal niet voor lief willen nemen.

Dit schreef ik voor De vierde versie, mijn nieuwsbrief. Je kunt je hier abonneren.