Here the sky becomes your wildest dream
Breathe the air, print the colours in your eyes
Here the rain is like an endless dream
Paint it red, ’till the clouds will disappear

Er was een meisje. Ze liep de winkel in op een vrijdagmiddag en begon te kletsen. Duizend verschillende kleuren in haar haren en kleding. Ze was het soort meisje uit films, onwaarschijnlijk open en sympathiek, zo veel dat ik begon te vermoeden dat ze mijn vertrouwen wilde winnen om daarna de kassa leeg te plunderen. Dat probeerde ze niet. Ze praatte en vroeg en praatte nog meer en tot station Beverwijk zat ze tegenover me in de trein naar huis. De volgende dag ging ik naar Johan in Patronaat. Ik stond op het balkon en ze speelden ‘Here’ als toegift.