Penny Lane, onze kat, was buiten. Het regende. Ik deed er even over voor ik de deur opendeed, dus ze kwam binnen met een hoop gemopper. Ik liep weer naar mijn laptop. Ze kwam erbij, ging op het toetsenbord zitten (zette de muziek uit, beantwoordde bijna een mail) en keek me aan.

Ik moest denken aan vorig jaar rond deze tijd, toen ik bij Peter Muller was voor mijn NRC-verhaal over zijn pornoblaadje. Toen ik bij hem thuis was, was Poekie er ook – een zwarte, tengere poes van 19 jaar oud die volgens Muller de absolute baas in huis was. Hij zei dat ze regelmatig midden op zijn bureau gaat zitten, zodat verder werken onmogelijk wordt. Dat hij dan gewoon naar haar blijft kijken, tot ze uit zichzelf weer vertrekt.

Ik weet niet meer precies hoe hij het verwoordde, maar hij zei iets als: in zekere zin heeft ze het leven beter begrepen dan ik.