Ik kwam er vandaag pas achter dat er een soloalbum van Glen Hansard op komst is. Aan het begin van de zomer komt het uit.

Op de website van zijn band, The Frames, staat de aankondiging. Inclusief de tracklist. ‘Song of Good Hope’ staat erop, waar ik blij mee ben, want dat nummer staat al even op YouTube en is heel erg mooi.

Maar ik werd vooral gelukkig van de titel achter nummer 9. ‘Races’. Dat zit zo: in 2005 werd een documentaire gemaakt over The Frames, Just A Band. De kijker volgt de mannen tijdens het band-zijn. Repeteren, optreden, praten, drinken. Er is een stukje waarin Hansard op het bed van zijn ouderlijk huis zit, als ik het me goed herinner, en een liedje gaat spelen. ‘This will be called ‘Races”, zegt-ie. ‘It’s gonna be on our next record.’ Hij begint te spelen. De eerste paar regels zijn wonderschoon, over liefde, zonder opsmuk.

If I win some races
It don’t mean I’m fastest
It don’t mean I’m better than anyone

And if I ride some horses
With great speed over courses
It’s just ‘cause you waited for me at the line

En dan stopt Hansard.

Hij kijkt omlaag, krabt aan zijn hoofd, tussen zijn dikke rode krullen, en zegt dat hij vergeten is welke akkoorden hij moet hebben. Daar blijft het bij.

‘Races’ verscheen niet op het volgende album. Nu gaat het wel verschijnen, zeven jaar later. Ik zocht de afgelopen jaren soms dat ene fragment van iets meer dan een minuut weer op en dan luisterde ik, totdat Hansard niet meer wist hoe hij verder moest.