Het is een week geleden dat Na Mattias uitkwam. Mensen vragen dan hoe ‘de reacties’ zijn. In het kort: goed. Niet zonder uitzondering, maar in grote meerderheid goed. Zie hieronder.

“Als een diamant die je uit de bodem haalt, slijpt en oppoetst, zie je tijdens het lezen steeds meer de diepte en de schittering van het leven van Mattias.” – een boekhandelaar, via Das Mag

“Ik denk dat je het boek tekort zou doen als je het een boek over rouw zou noemen. Zelfs als je het een boek over een sterfgeval zou noemen. (…) Er zit een mooie onderkoelde humor in. Er zit ook een herkenbare schets in van onze tijd. (…) Zo vertel je heel veel verhalen, kleine anekdotes en schetsen, of je zet een personage neer dat bijna om een eigen roman vraagt – om er weer te vertrekken. En dat vond ik eigenlijk de kracht van dit boek.” – een radiopresentator, op de radio

“Wat een mooi boek… waarin alles wat geschreven moet staat maar alles wat ongeschreven blijft zo duidelijk blijft rondzingen in mijn hoofd.” – een lezer, via Hebban

“De verschillende hoofdstukken kan je haast als kortverhalen beschouwen. De manier waarop je de personages impliciet karakteriseert, vind ik erg sterk. Het allermooiste hoofdstuk vind ik wat dat betreft Riet en Hendrik. (…) Verhaaltechnisch zit het bijzonder sterk in elkaar, de spanningsopbouw is doorheen heel het boek aanwezig, maar op het einde word je als lezer niet teleurgesteld. (…) ‘Na Mattias’ zal me het meest bijblijven om de manier waarop de verschillende personages met rouw omgaan en wat dat betekent voor bepaalde intermenselijke relaties – het ging me soms onder de huid zitten. Dat heb je echt bijzonder goed weten te vatten.” – een bekende, via e-mail

“Als je er niet meer bent, wat blijft er dan van je over? De dingen die je hebt gemaakt, je ideeën? Maar vooral wat er over je wordt gezegd, wat men zich herinnert. Precies dat en niets meer. Wat men zich van je herinnert. Is dat dan alles? Wat een mooie manier vindt de schrijver om te laten zien dat het veel meer is, want er zijn heel veel mensen die zich iets over je herinneren. En dat bij elkaar maakt een groter, dieper, complexer verhaal van je. Zo wordt Mattias aan ons voorgesteld door mensen die hem hebben gekend direct of indirect, die van hem hebben gehouden. Door het wisselende perspectief is het ook spannend, je voelt wat je nog niet weet en wat wel gaat komen. Toch nog onverwacht uiteindelijk.”- een lezer, op Hebban

“Bovendien hield ik van de schrijfstijl, alles wordt heel mooi beschreven. Ik was van ik het begin helemaal mee en steeds nieuwsgierig naar de rest van de boek, en naar hoe alle verhalen samen zouden komen. Toch moest ik tussen twee hoofdstukjes altijd even kort pauzeren om het personage te laten bezinken.” – een lezer, op Goodreads

“Bijzonder mooie schrijfstijl en de kennismaking met de acht vertellers over Mattias. Mensen die hem heel goed hebben gekend en anderen weer nauwelijks. Verhalen die elkaar delen en uiteindelijk erachterkomen wat de doodsoorzaak van Mattias was. Eenmaal begonnen lees je het boek uit. Klasse.” – een lezer, via Facebook

“Prachtig echt” – mijn moeder, via WhatsApp

“Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Ik heb het met veel aandacht, rust en emotie gelezen. Zoveel wat niet gezegd is wordt gezegd. En de playlist hoort er zo mooi bij. Dankjewel.” – een lezer, via Facebook

“Ik heb je boek net uitgelezen en wow! Ik vind hem werkelijk prachtig, dus hij ligt inmiddels als tip in onze winkel.” – een boekhandelaar, via e-mail

“In geen 15 jaar of misschien wel langer heb ik in 1 ruk een boek uitgelezen, ik kon me er gewoonweg niet toe zetten. Maar dit boek…ongelofelijk binnen een paar uur uit. Dit boek , het verhaal de verschillende personages die het boek een geheel maakte ik vond het geweldig. Het was voor mij een emotionele rollercoaster van weemoed, herkenning, ontkenning, verdriet, mooie momenten, pijnlijke momenten. Het geeft voor mij precies waar hoe het leven kan lopen, en het heeft me ook duidelijk gemaakt, al wist ik dat wel maar dit verhaal stipte het nog eens heel duidelijk aan, ga nooit weg of slapen als je ruzie hebt gehad, je weet nooit of je het nog goed kunt maken. Voor mij persoonlijk is dit het beste, meeslependste verhaal wat ik in jaren hebt gelezen.”- een lezer, op Hebban

“Jammer dat het een warrig geheel is had er meer van verwacht.” – een lezer, op Hebban

“Ik heb na Mattias net uitgelezen en wilde laten weten hoe goed ik het vond. Ik denk dat mensen er niet altijd bij stilstaan dat elk persoon, van het kassameisje tot je docent of de vuilnisman, allemaal ook een leven hebben dat, vaak buiten jouw zicht om, zich verder ontvouwt. Ik lees niet vaak een boek waarin elk personage zo ontzettend goed is uitgewerkt en verweven is met de andere mensen, hoe klein de lijntjes soms ook zijn. Ik wil Peter Zantingh bedanken voor een boek dat duidelijk maakt dat je mensen niet kunt veroordelen zonder het verhaal of eigenlijk, de mens, achter de persoon te kennen. Dat de drang te veroordelen weg zal ebben zodra je het verhaal achter mensen wél kent.” – een lezer, via e-mail

“Mooi boek Peter. Ik heb ervan genoten. Nu weer verder met de orde van de dag.” – mijn schoonmoeder, via WhatsApp

“Wat een spannend boek. Heb het in 1 dag uitgelezen. De verschillende personages die uiteindelijk allemaal bijelkaar komen. De alledaagse, eigentijdse, herkenbare beschrijvingen van ieders ervaringen “na Mattias” zijn emotioneel en pakkend. Prachtig boek!” – een lezer, via Hebban

“De schrijfstijl is toegankelijk, de herkenning van plaatsen, beschrijvingen, evenementen maakt het alsof iemand persoonlijk tegen je praat. Toch heeft het boek me geen moment aangegrepen en vond ik het verhaal ook niet spannend. De verschillende verhaallijnen van de verschillende mensen hadden niet die samenhang en verbinding die ik op basis van de korte omschrijving had verwacht.” – een lezer, via Hebban

“Heel mooi. Echt heel mooi. Echt echt heel mooi.” – een goede vriendin, via WhatsApp

“Allereerst gefeliciteerd met Na Mattias! Ik heb hem al mogen lezen en ik heb er erg van genoten.” – een boekhandelaar, via e-mail

“Ik leg niet gauw een boek aan de kant maar dit boek kon ik echt niet uit lezen. De eerste 3 hoofdstukken heb ik nog gelezen maar bij hoofdstuk 4 ben ik afgehaakt. Sorry dat ik niet positief over dit boek ben maar kom er niet doorheen.” – een lezer, via Hebban

“Het leest als een trein.” – een boekentipgever op Radio Rijnmond

“Even snel tussendoor: ik vind het eerste hoofdstuk prachtig. En dan dacht ik: moet ik nou de hele tijd deze mevrouw volgen, en dan, BENG, hardlopen in Afghanistan.” – een collega, aan het bureau