Ik heb vakantie. Dat wil zeggen: ik werk drie weken niet voor NRC. Tot na Lowlands. Die drie weken vrij in de zomer gebruik ik elk jaar, of ik nu op vakantie ben of niet, vooral om veel boeken te lezen. De apps van Twitter en Facebook wis ik van m’n telefoon en de WhatsApp-groep met collega’s staat op ‘stil’.

In de afgelopen drie dagen las ik Shotgun Lovesongs, het debuut van Nickolas Butler. Butler, zo las ik op internet, zat op school met Justin Vernon, die in 2008 als Bon Iver wereldberoemd werd met het fantastische For Emma, Forever Ago. Een album vol liefdesverdriet, dat hij maakte in een hutje in de winterkou. In het boek is Shotgun Lovesongs de titel van het debuutalbum van Lee, een personage dat op Vernon geïnspireerd is.

Lee en drie van zijn jeugdvrienden uit een klein dorpje in Wisconsin komen om beurten aan het woord, met als vijfde ik-persoon Beth, de vrouw van een van de mannen. Butler schrijft mooi over de schoonheid van het ‘kleine’ Amerika, de voorbijschuivende seizoenen en de onderlinge vriendschappen van de mannen. Dit vond ik een prachtige passage:

Winter – doe als de beren en blijf in bed, houd een winterslaap en word bleker, lees de grote Russische romans en speel onlineschaak met verre kennissen en verbannen schoolvrienden. Winter – bind messcherpe schaatsen onder en bekras een bevroren vijver met je slagen, mep met een lange hockeystick een bevroren puck in de rondte en sta dan stil en kom zwetend in de vrieskou op adem. Winter.

Naar het einde toe raakt Butler het kwijt (spoiler alert). Het wordt een te zoet, ongeloofwaardig en ten slotte zelfs belachelijk verhaal over macho mannen die elkaar bedrogen hebben en met veel drank en stomme kwajongensstreken proberen weer bij elkaar in het reine te komen. Ik ergerde me bovendien steeds meer aan de soapserie-achtige dialogen.

‘Jij hoort bij ons, begrepen, Lee? Toe, kijk eens wat vrolijker.’
‘Ik weet het. Ik snap het.’

Ik hou toch zo van je,’ zei hij. ‘Begrijp dat dan.’

Nog nooit iemand in het echt ‘begrijp dat dan’ horen zeggen.

Goed – door naar het volgende boek. Ik heb nog een flink stapeltje. Ondertussen luister ik weer eens naar Bon Iver.