Close your eyes
Count to three
Make a wish

De eerste keer dat ik naar een concert van The Frames ging, zat ik op het balkon van Paradiso. De albums hadden mij de indruk gegeven dat het rustige muziek was, muziek om bij te zitten. Dat was niet zo. De band was enthousiast, beweeglijk. Het rockte. De staande mensen deden mee. Vanaf het balkon was je niet alleen aanschouwer van de band, maar aanschouwer van de band met zijn publiek. Bij alle keren dat is sindsdien bij die charmante, Ierse rockband ben geweest, stond ik. Staande mensen hebben vaak gelijk en al helemaal als het over The Frames gaat.