Loved you first, when we were children
You broke my heart, all that’s forgiven
We lost our chance to love one another
We’ll love again, but just not each other

Ze stond voor mijn bed, ik zat erop. Toen richtte ik me op, zette een stap en stond ik voor haar. Ik keek in haar ogen, die ik zo goed kende en toen naar haar mooie, kleine voeten. Ik vroeg of ik haar nog mocht omhelzen. Dat was plotseling zo vreemd geworden, omhelzen, zeven jaar lang niet en nu, sinds een half uur, was omhelzen vreemd. Zeven jaar jeugd, zeven jaar liefde. Het viel kapot op het laminaat van mijn slaapkamer, terwijl ik over haar trui streek, haar arm volgde en toen haar hand pakte. ‘Doe je voorzichtig?’, vroeg ik.